Alles wat we denken, uitspreken, neerschrijven, zingen, creëren, …
sturen we krachtig uit.
Wat wil jij uitsturen voor jezelf én anderen?
Schrijven, woorden en taal zijn ook al lang in mijn leven. Ik studeerde latijn-moderne talen om dan uiteindelijk aan de hogeschool Spaans/Engels/Nederlands te kiezen. Ik heb in het buitenland (Spanje) gewoond en houd van de onderdompeling in een cultuur en hoe een taal uiting geeft aan een culturele identiteit. Nog interessanter vond ik het om in mijzelf een persoonlijkheidsswitch te ervaren wanneer ik Spaans of Engels sprak! Later ging ik meer op in lichaamswerk en energie, en vroeg me steeds meer af wat het belang nog is van verbale taal…
Toch heb ik altijd gehouden van schrijven, van talen en het ontleden van teksten in verschillende talen. Sinds ik kan schrijven, schreef ik verhaaltjes, gedichten en teksten om uiting te geven aan mijn gevoelswereld. Het is vooral in mijn tienerjaren een enorme therapie geweest omdat ik toen nog niet kon/durfde spreken. Ik schreef toen alles neer in mijn dagboeken. Nu besef ik dat dat echt mijn redding geweest is. Mijn dagboek was mijn therapeut die me ongecensureerd liet spreken. Schrijven was mijn therapie. En wat een schat aan informatie bezit ik nu over mijn verleden en herinneringen die ik verdrongen had. Die heb ik ook nodig gehad om het verleden uit te spitten en te integreren. Wat ben ik dankbaar voor mijn schrijven.
Schrijven helpt me om mijzelf in alle eerlijkheid beter te leren kennen. Gedachten krijgen ruimte en wat (vaak onbewust) in ons leeft, mag naar boven komen. Het simpele neerpennen kan al de heling zijn omdat we zo onze schaduw - onbewuste delen van onszelf - bestaansrecht geven.
Als ik nu iets schrijf, dan zit het klaar en voelt het net als het doorkomen van een lied. Als het neergeschreven is (vaak gepaard met emoties), voel ik me verlost. Schrijven is mijn manier om het leven en haar uitdagingen als geschenken te kunnen omarmen. Het brengt helderheid rond bepaalde thema’s en helpt me om mezelf te blijven uitzuiveren. Net zoals dansen en zingen, is schrijven een expressie. Wat naar buiten wil, krijgt een uitweg waardoor spanning niet hoeft op te bouwen en alles kan blijven stromen. Dan kan ik ook vanuit helderheid met anderen verbinden, wat mijzelf én de ander ten goede komt.
De kracht van taal en woorden
Taal en woorden zijn zo eigen aan de mens. We praten er maar los, vaak in geroddel, verhaaltjes over dit of dat, maar wat als je taal en woorden bewust gaat gebruiken?
Spreken, schrijven, expressie geven aan jezelf op welke manier ook, gaat samen met luisteren.
Wat als je je eigen woorden echt gaat lezen en horen? Luister je wel eens echt naar jezelf en je gedachten? Welke taal spreek jij? Hoe praat je tegen jezelf? Wat vertel je jezelf en anderen? Welke lading ligt op je woorden? Spreek je vaak over een ander? Is dat om jezelf dan niet te moeten aanhoren/aankijken? Met welke bedoeling of intentie spreek jij? Mag de stilte (die dan ruimte geeft om jezelf te horen) er zijn?
Taal en woorden kunnen jezelf en anderen helen
Durf je spreken vanuit je hart of spreek je uit angst voor de stilte? Spreek je om aandacht of bevestiging te krijgen? Welke woorden laat je vibreren in je zijn en in de wereld? Durf je de kracht van de stilte omarmen en je aanwezigheid laten spreken?
Alles wat we denken, uitspreken, neerschrijven, zingen, creëren, sturen we krachtig uit. Wat wil jij uitsturen voor jezelf én anderen?
Graag deel ik mijn kwetsbare schrijfsels - verhalen van vroeger en nu - via deze blog.
Waarom?
Omdat ik er klaar voor ben en het me vreugde brengt. Omdat het me helpt alle (oude) versies van mijzelf lief te hebben. Omdat ik mijzelf wil blijven uitdagen om kwetsbaar in de wereld te staan. Dat ik een voorbeeld mag zijn, want kwetsbaarheid is volgens mij de poort naar verbinding. Dat je me in de ogen mag kijken en de diepte mag zien, omdat ik niks te verbergen heb. Dat ik volledig in het reine mag zijn met mijzelf, mijn verleden, heden en toekomst. Helemaal thuis in mijn hart.
Dat mijn schrijfsels je mogen aanraken, ontroeren, bewegen op gelijke welke manier dan ook. Dat het je een oordeel mag brengen om dan dat oordeel te gaan onderzoeken, dat het je tot tranen mag ontroeren omdat je een proces herkent, maar jezelf daarin misschien (nog) niet helemaal kan liefhebben, dat mijn woorden je mogen tonen dat kwetsbaarheid de weg is naar heling.
Geniet!
Dit is, zoals het leven, een work in progress …
♡♡♡
